Wszyscy wiedzieliśmy, jaki był z nie go podrywacz i zastanawialiśmy się, jak jego żona to znosiła. Ale ona z uśmiechem przyjmowała opowieści o jego niekończących się romansach. A na złośliwe uwagi, że jej mąż nigdy nie zapina rozporka w spodniach, odpowiadała ze śmiechem, że jest prawdziwym mężczyzną.
Nie przeszkadzało jej, że Adam otwarcie i na jej oczach flirtował z sąsiadką lub nieznajomą w sklepie.
Ani razu nie słyszeliśmy, żeby się kłócili, ani żeby się o coś złościli. Zawsze byli uśmiechnięci i trzymali się za ręce. Kilkanaście lat temu kupili dom na jednym z osiedli i straciłam ich z oczu.
Adama spotkałam w kwietniu. Zdziwiłam się, że jest sam w święto i zapytałam, gdzie jest Rebeka. Milczał przez chwilę, a potem powiedział, że się rozwiedli.
Zawsze uważał, że miał szczęście do żony. Byli małżeństwem od czasów studiów i najbardziej podobało mu się w niej to, że akceptowała go takim, jakim był uwodzicielem. Bardzo ją kochał, ale nie rezygnował z cudzych kobiet. I uważał, że sypianie z kimś bez uczuć nie liczy się jako niewierność.
Wierzył, że Rebeka też tak rozumowała, bo dlaczego wyszła za niego za mąż i urodziła mu dwójkę dzieci? Bardzo lubiła nowy dom i urządziła go wygodnie i z gustem.
Cały czas przyjmowali gości, czasem Adam przyprowadzał panie, które przedstawiał jako swoje koleżanki, ale Rebeka wiedziała, że to tylko kolejne jego podboje.
Pewnego dnia Adam wrócił do domu i zastał dziwną ciszę. Po raz pierwszy odkąd się pobrali, był w domu pierwszy, przed Rebekką.
Wszystko lśniło czystością, z kuchni unosił się aromat świeżo ugotowanego posiłku.
Jego wyprasowane koszule wisiały na wieszakach w szafie na korytarzu.
Uznał, że żona wyskoczyła do sklepu, więc włączył telewizor i otworzył butelkę piwa.
Rebecca jednak nie wróciła.
Zaniepokojony zadzwonił do niej, ale telefon miała wyłączony. Dopiero wtedy Adam zobaczył liścik pozostawiony na stoliku do kawy w salonie. Był od jego żony.
Napisała w nim, że złożyła pozew o rozwód i opuszcza go. Miał odebrać dokumenty od prawnika, którego upoważniła do reprezentowania jej. Poprosiła go, aby jej nie szukał, ponieważ odchodzi do mężczyzny, z którym była w związku przez 10 lat. I że dzieci o tym wiedzą.
Na początku Adam myślał, że to jakiś żart, ale kiedy jego córki wróciły do domu ze studiów, zdał sobie sprawę, że to prawda.
Adam powiedział mi, że od tego czasu minęły dwa lata, a on wciąż nie mógł otrząsnąć się z szoku.
Nie mógł zrozumieć, jak to się stało, że kobieta, o której myślał, że będzie mu wierna po grób i która ani razu nie sprawiała wrażenia, że go zdradza, miała kochanka przez całe 10 lat, a on w ogóle tego nie zauważył .
Tak, to prawda, że cały czas ją zdradzał, ale ona przecież o tym wiedziała, że taki już jest i nigdy go za to nie skarciła?
Co więcej, córki stanęły po stronie matki i powiedziały mu, że to jego wina.
Był wściekły na Rebekę, że go zdradziła i porzuciła, a teraz w ogóle nie interesują go inne kobiety.
Wygnał wszystkie swoje kochanki i nie chciał żadnej.
Słuchałam go i myślałam sobie: jak mógł tego nierozumieć, że otrzymujesz to co sam dajesz!
