Kiedy w szkole lub wśród znajomych pojawia się temat mojego dziadka i jego opieki, zawsze się unoszę. Nie jestem już dziesięcioletnim dzieckiem, które było świadkiem strasznego wypadku, w którym dziadek stracił zdolność chodzenia; teraz jestem szesnastoletnim chłopakiem i wiem, czego chcę od życia. Wiem dokładnie, z kim powinienem się przyjaźnić, na ile powinienem zdać ten czy inny przedmiot i jak opiekować się moim leżącym dziadkiem.
Nauczyciele i moi przyjaciele często traktują mojego dziadka z pewnego rodzaju pogardą, uważając, że zajmuje mi on zbyt wiele czasu, i że jako nastolatek z perspektywami nie powinienem spędzać tyle czasu przy jego łóżku. Ale nikt nie rozumie, że robię to nie tyle dlatego, że mama i tata są zawsze w pracy i ktoś musi nakarmić, umyć i zabawić dziadka, ile z powodu tego, że jestem z nim związany.
Mój dziadek był zawsze ciekawym i niesamowitym człowiekiem. Budował domy w naszym mieście i potrafił wymienić nazwy wszystkich ulic i wyznaczyć trasę z jednego punktu do drugiego tak dobrze jak Google Maps. Ponadto dzięki dziadkowi od dziecka czytałem mnóstwo książek, zawsze pomagał mi w odrabianiu lekcji, siedząc ze mną godzinami w kuchni i tłumacząc mi zasady, których z powodu zawiłych słów sam nie mogłem zrozumieć. I nawet po wypadku, który przykuł go do łóżka, nie był dla mnie mniej ciekawy. Zawsze jest dla mnie zabawny, a leczenie odleżyn i przypadkowe rozlewanie zupy i napojów na łóżko to tylko drobiazg.
Myślę czasem o tym, ile dziadek ma lat i dochodzę do pytania, które naprawdę mnie nurtuje: “Jak długo jeszcze będę mógł słuchać jego opowieści, dyskutować z nim o książkach i nauce i po prostu siedzieć obok niego, gdy będzie spał?”.
To właśnie wywołuje u mnie emocje i złość, kiedy nauczyciele mówią mi, że powinienem zostać na imprezie, bo dziadek nigdzie się nie wybiera i poczeka, moi przyjaciele uważają, że ich towarzystwo jest o wiele lepsze niż dziadka. Nikt nie rozumie, że ja i moja rodzina wcale nie uważamy go za ciężar, on jest promykiem słońca dla naszej rodziny. Zarówno mama jak i tata mogą to poświadczyć, ja również.
