Pisze do ciebie zrozpaczona 42-letnia kobieta. Dwa tygodnie temu mój mąż, z którym jesteśmy małżeństwem od 19 lat i mamy dwójkę dzieci, powiedział mi, że chce rozwodu. I całkiem szczerze wyznał mi, że powodem tego był jego związek z 28-letnią koleżanką z pracy. Planowali założyć rodzinę, bo ona spodziewała się dziecka.
Od tamtej pory nie przestaję płakać i zastanawiać się, jak mogłam być tak ślepa, żeby nie domyślić się że mnie zdradza. Zdradza mnie z nią już od 2 lat, ale jak to najczęściej bywa, żona dowiaduje się ostatnia.
Wierzyłam Markowi, kiedy powiedział mi, że ma dużo pracy i dlatego zostaje do późna w biurze. I że ostatnio dużo podróżuje, nawet w weekendy, bo otwierają nowe placówki tej firmy w różnych miejscach w kraju.
Czekałam na niego, sprzątając nasz dom, żeby było mu wygodnie, kiedy wróci do domu. Gotowałam jego ulubione posiłki i prasowałam dla niego po 5 koszul, żeby starczyło mu na każdy dzień tygodnia. I nawet przez myśl mi nie przeszło, że starał się, być tak czysty i schludny dla drugiej kobiety.
Martwiłam się, że mój mąż spędza coraz mniej czasu z dziećmi, że nie zabiera ich na basen ani na ryby, jak kiedyś. Wnosił coraz mniej pieniędzy do rodzinnego budżetu i nie zauważał, że spłuczka w toalecie przecieka, a okno w pokoju dziecinnym trzeba uszczelnić, ale usprawiedliwiałam to jego napiętym harmonogramem pracy, i licznymi podróżamiym służbowymi.
Kiedy powiedział mi, że w tym roku nie pojedziemy na rodzinne wakacje, pogodziłam się z tym.
Pojechałam z dziećmi do rodziców nad morze na dwa tygodnie, ale rodzice chcieli żeby zostali na całe lato.
Po powrocie do domu, zaczęło się moje piekło.
Nagle przejrzałam na oczy i zobaczyłam, że Marek zmienił się nie do poznania.
Mimo że byliśmy tylko we dwoje, ani razu nie chciał się kochać ani wyjść na kolację.
Zawsze marszczył brwi i był zamknęty w sobie. Pewnego dnia poczułam jakieś perfumy – inne, nie moje! Zapewniał, że to moje, ale wiedziałam że nie , ponieważ od dłuższego czasu używałam tylko dezodorantu.
Było gorąco i zdecydowałam, że wystarczy. Poza tym od dawna się nie przytulaliśmy. Nie było też mowy, by pozostał jakikolwiek zapach z poprzedniego dnia, ponieważ Marek miał na sobie inny garnitur i czystą koszulę.
Koszula nie była już taka czysta – były na niej ślady szminki.
Co za banalne zakończenie!
Wtedy się przyznał – był zakochany. Nie mógł mnie dłużej okłamywać, więc chciał zerwać i zacząć od nowa. Żaden z moich argumentów nie był w stanie sprawić, by zmienił zdanie – nasze dzieci, nasze długie małżeństwo, podczas którego zawsze się kochaliśmy i rozumieliśmy, wiek tej drugiej kobiety, która mogłaby być jego córką.
Po dwóch dniach spędzonych na rozmowach, razem poszliśmy do prawnika po poradę, jak szybko i polubownie się rozwieść. Chciałam krzyczeć, że się nie zgadzam! Nie chcę spać sama w wielkim łóżku, którego lewa połowa jest zimna i pusta. Kocham mojego męża i chcę go z powrotem!
Wiem, że ona, ta druga, nie wie, jakie jest jego najbardziej ulubine danie, ale dowie się wkrótce, że jego ulubione koszule to te jasnoniebieskie i że musi uważać, aby nie złapać dyskopatii.
Wiem, że pewnego dnia zrozumie, że się mylił i być może poprosi mnie o wybaczenie. Ale wiem też, że nawet jeśli to zrobię, ton nigdy nie zapomnę, że mnie zdradził – mnie, dzieci, nasze małżeństwo i naszą miłość.
Nie mogę się pogodzić i prawdopodobnie będę zasypiać na mokrej poduszce przez wiele kolejnych nocy. A raczej będę na niej leżeć i czekać, aż zrobi się ciemno.
Duszę się z bólu i żalu. Mam tylko nadzieję, że uda mi się trochę dojść do siebie, przed powrotem dzieci z wakacji u dziadków.
