Poszłam na spotkanie klasowe po 25 latach. Powiem ci, jakie wnioski wyciągnęłam ….
Witam wszystkich! Chcę opowiedzieć historię z życia wziętą, czyli jak pojechałam na spotkanie klasowe.
Mam już 43 lata. Mam już rodzinę – ukochanego męża i dwóch synów. Mogę powiedzieć, że osiągnęłam wszystko, o czym marzyłam w młodości! 
Mądre i piękne dzieci, kochający mąż!
Przez długi czas nie kontaktowałam się z kolegami z klasy. Wszystko dlatego, że nie byłam dobrze traktowana w szkole. Nosiłam wtedy okulary. I miałam dużo trądziku na twarzy!
Cóż, wszyscy wiemy, co kiepski wygląd może zrobić w szkole. Często się ze mnie śmiano i zdarzały się momenty, że przesadzano.
Po ukończeniu liceum moi koledzy z klasy umówili się, że będą spotykać się co pięć lat. Rozmawiać o swoim życiu, o tym co osiągnęli, jak im się układa i tak dalej.
Poszłam na pierwsze spotkanie. Miałam wtedy 23 lata. Wszyscy wyglądali dobrze, w końcu byliśmy młodzi. Ale spotkanie nie poszło dobrze. Doszło nawet do bójki.
Nie chodziłam na kolejne spotkania. Chciałam pójść na nie za 20 lat, zobaczyć, co się stało z ludźmi po tak długim czasie.
A teraz mam 43 lata. Nadszedł dzień, w którym zwykle spotykają się moi koledzy z klasy.
Znalazłam kolegów z klasy i zadzwoniłam do nich. Byli oczywiście zaskoczeni moją obecnością, ale nie odmówili mi udziału.
Umówiliśmy się na spotkanie w restauracji.
Przyszłam. Pierwszą rzeczą, którą zauważyłam , było to, że ludzie, którzy mnie nękali, wyglądali kiepsko ! Nieatrakcyjny zarost na twarzy, ciuchy z drugiej ręki, piwne brzuchy.
Na spotkaniu można powiedzieć, że byłam jedyną osobą, o której rozmawiali! Mówili, jaka jestem teraz piękna, jakie mam dobre życie i tak dalej.
Nie byłam zbyt zadowolona, oglądając cały ten spektakl. Zebrałam swoje rzeczy, powiedziałam, że muszę iść i wyszłam.
Jakie wnioski wyciągnęłam? Po pierwsze, zdałam sobie sprawę, że ludzie, którzy wydawali się “fajni” w szkole, nic w życiu nie osiągnęli. Nie mają nawet żony!
Po drugie, nie powinno się oceniać ludzi po wyglądzie. To chyba główny wniosek, jaki wyciągnęłam dla siebie.
To jest historia! Piszcie komentarze, opowiadajcie o swoich spotkaniach z kolegami z klasy!
