Moi rodzice od bardzo dawna mieszkali w Anglii. Zostawili mnie, więc w zasadzie ich nie pamiętam; ostatni raz widzieliśmy się ponad dwadzieścia lat temu. Pracują jako artyści i śpiewają w chórze ludowym; ich całe życie to koncerty.
Przez większość mojego wczesnego życia wychowywali mnie dziadkowie. Przeprowadziliśmy się do bliskich krewnych w okolicach Wadowic, żeby było im łatwiej. Początkowo mama i tata odwiedzali nas dwa, trzy razy w roku, ale potem zaczęli przyjeżdżać rzadziej. W końcu zupełnie przestałam o nich myśleć, a nasz kontakt całkowicie się urwał. Miałam w życiu wiele momentów, kiedy potrzebowałam wsparcia rodziców, ale nigdy go nie było. Podczas studiów medycznych poznałam swoją miłość i na trzecim roku wzięłam ślub. Obecnie mamy własną klinikę stomatologiczną i dobrze nam się z tego żyje.
Zawsze uczono mnie, że ważne jest, aby móc polegać na rodzicach, ale nigdy nie przypuszczałam, że będą mnie szukać, gdy będą potrzebować pomocy. Okazało się, że nie mieli nawet mojego prywatnego numeru telefonu – chcieli ode mnie tylko pieniędzy. Narzekali, że w życiu im się nie układa, ale ja myślałam tylko o tym, że sami wybrali taką drogę w dniu, w którym oddali córkę do dziadków. Czasami rodzice przysyłali jakieś pieniądze, ale nie starczało ich prawie na życie. Odkąd pamiętam, borykaliśmy się z problemami finansowymi, musieliśmy na wszystko oszczędzać.
Dobrze radziłam sobie w szkole i udało mi się uzyskać stypendium, więc zawsze miałam trochę dodatkowych pieniędzy na życie. Potem pracowałam jako pielęgniarka na nocnej zmianie w szpitalu, dzięki czemu mogłam sobie pozwolić na nowe ubrania i własne potrzeby.
Teraz wiem, że nasze drogi już dawno się rozeszły; ja mam swoje życie, a moi rodzice swoje – niech im się dobrze wiedzie. Kiedy tata i mama zorientowali się, że nie zamierzam im pomóc, zaczęli grozić mi alimentami. Groźby te tylko bardziej mnie od nich oddaliły. Wcześniej miałam pewne wątpliwości, czy słusznie postąpiłam, odwracając się od nich finansowo, ale słysząc te groźby, raz na zawsze utwierdziłam się w tym przekonaniu.
