Przygotowania przedświąteczne, imieninowe czy urodzinowe są za każdym razem gorączkowe i kłopotliwe.Najczęściej jest to jednak przyjemny kłopot: przyjeżdżają długo oczekiwani goście, zbierają się krewni.Cała rodzina obchodzi świętuje w sposób radosny i beztroski. Podzielimy się z Wami historią pewnej kobiety, która bardzo chciała spędzić swoje urodziny z krewnymi.
“Od ponad tygodnia przygotowywałam się do moich urodzin. Kilka dni temu skończyłam 60 lat. Tak bardzo cieszyłam się na przyjazd wszystkich moich krewnych. Poświęciłam dużo czasu i energii na przygotowania. Ze względu na kwarantannę musiałam zrezygnować z restauracji i przygotować się na ucztę w domu.
Mieszkam z córką, Martą, która ma 31 lat, ale nie jest jeszcze mężatką. Mój syn jest żonaty i ma córkę. Niedawno skończył czterdzieści lat. Chciałam uczcić tę rocznicę z moimi dziećmi i wnuczką. Poszłam na zakupy spożywcze i wymyśliłam menu. Ugotowałam dużo rzeczy: różne przystawki, trzy sałatki, gołąbki, mięso i ciasto. Zaprosiłam wszystkich na sobotę, żeby wszystkim było wygodnie i żeby nikt nic wcześniej nie planował.
Ale… w tamtą sobotę na próżno czekalam na syna z rodziną Mój syn nie odbierał moich telefonów. To, co się stało, było dla mnie niepojęte. Czułam się bardzo smutna. Dzień został zrujnowany, a w moich oczach zamiast radości pojawiły się łzy. Ze smutkiem patrzyłam na przygotowane jedzenie, które musiałam posprzątać ze stołu, do którego nikt nie zasiadł.
Jak dziecko może to zrobić własnej matce? Magda próbowała mnie pocieszyć. Nie mogłam się uspokoić i w niedzielę poszłam do domu syna, żeby dowiedzieć się, dlaczego nie przyszli”.
“Wychowywałam samotnie dwójkę dzieci, ponieważ mój mąż wyjechał za granicę do pracy i zniknął. Dzięki pomocy rodziców kupiłam trzypokojowe mieszkanie, w którym zamieszkaliśmy. Kiedy mój syn skończył 30 lat, ożenił się. Za moją zgodą wprowadzili się do jednego pokoju, Magda zamieszkała w drugim, a ja zajęłam trzeci pokój. Nie było to zbyt wygodne, ale chciałem jakoś pomóc tej młodej rodzinie.
Mieszkaliśmy tak przez osiem lat. Mojemu synowi urodziła się córka. Potem zmarła moja teściowa. Nie kontaktowała się ze mną i nie uczestniczyła w życiu swoich wnuków. Pozostawiła mi jednak swoje jednopokojowe mieszkanie. W mieszkaniu trzeba było dokonać poważnego remontu. Kiedy skończyłam, postanowiłam przekazać mieszkanie synowi i jego rodzinie. Zaczęliśmy więc spotykać się coraz rzadziej, ale nadal wspólnie obchodziliśmy święta.
I wtedy, w moje urodziny, mój syn nie przyszedł.To zdarzyło się po raz pierwszy! O dziesiątej rano byłem już u nich. Przez całą drogę martwiłam się, że coś mogło się stać. Wzięłam dużo pysznego jedzenia przygotowanego na wczorajszą kolację. Otworzyła mi synowa, która była wyraźnie niezadowolona, że ją obudzono. W drzwiach zapytała, po co przyszłam”.
“Okazało się, że mój syn jeszcze spokojnie spał. Kiedy się obudził, zaproponował mi herbatę. A ja zaczęłam pytać, dlaczego nie przyszli na moje przyjęcie, na które zaprosiłam ich z tygodniowym wyprzedzeniem. Zapytałam go również, co sprawia, że nie oddzwania na moje liczne telefony. Nic nie odpowiedział, ale jego żona mówiła w imieniu dwóch osób. Okazało się, że przez cały czas była na mnie zła za to, że oni dostali mieszkanie z jedną sypialnią, a ja mam z trzema. Było im tak ciasno, że nie mogli mieć drugiego dziecka. Więc to jest wdzięczność. Całe życie starasz się dla dzieci, dajesz im mieszkanie, a okazuje się, że im mało.
Niestety, ludzie powinni najpierw myśleć o sobie, a dopiero potem o swoich bliskich.
