Tego wieczoru Wiktoria spieszyła się do domu. Po powrocie zastała dzieci bawiące się w pokoju dziecięcym i męża oglądającego telewizję. Ich sielankę zepsuło pukanie do drzwi, spojrzeli na siebie, nie rozumiejąc, kto mógł przyjść o tej porze.
Kiedy Wiktoria otworzyła drzwi, nikogo nie było, słyszała tylko głośny stukot kroków, jakby ktoś schodził na dół. Z jakiegoś powodu Wiktoria zatrzymała się na kilka minut i czekała, aż nieznajomy, który zapukał do ich drzwi, podejdzie.
– To prezent dla twojego męża! Powiedz mu, że to niespodzianka od Sary! – powiedziała nieznajoma. Była młoda, miała około 20 lat, prawdziwa piękność, ale Wiktoria była bardziej skupiona na “prezencie” w pięknym opakowaniu.
Prezent…. Miał dwoje śmiesznych oczu, które tak bardzo przypominały jej ukochanego . Zabrała dziecko do kuchni, gdzie jej mąż usiadł przy stole i chciał zacząć się kłócić, że sam wszystko gotuje.
Ich dwie córki poszły za nimi do kuchni, a ich oczy były utkwione w dziecku trzymanym przez matkę.
– Mamo, czy to nasz brat? zapytała starsza córka.
– Tak, wyobraź sobie, bocian właśnie zapukał do drzwi i oto jest! odwróciła się do męża i powiedziała, próbując się uśmiechnąć:
-Oto twój długo oczekiwany syn! Przygotuj się szybko i chodźmy do sklepu. Nie możemy pozwolić, aby nasz nowy członek rodziny był głodny!
Wiktoria szybko przyjęła chłopca do rodziny i traktowała go jak własnego syna, ale jej relacje z mężem całkowicie się popsuły. Za każdym razem, gdy na niego patrzyła, przypominała sobie tamtą dziewczynę i nie mogła mu wybaczyć.
Lata mijały, a rodzina żyła dla dobra swoich dzieci. W końcu starsza córka wyszła za mąż, młodsza miała rozpocząć studia, z rodzicami został tylko mały chłopiec, który zachwycał ich dobrymi manierami i wynikami w nauce.
Przez długi czas Wiktoria żyła w strachu, że rodzona matka chłopca może się pojawić i zabrać go od niej, ponieważ stali się sobie bardzo bliscy. Ale kobieta, Sara, nigdy więcej nie pojawiła się w ich życiu… Przez wiele lat… A potem Wiktoria spotkała ją w pobliżu swojego domu.
Z tej pięknej dziewczyny nie pozostało prawie nic. Zmieniła się w kobietę z dużymi siniakami, brudnymi włosami i nieprzyjemnym zapachem.
– Muszę spotkać się z moim synem… Zrobiłam wtedy coś głupiego i chcę to teraz naprawić – powiedziała Sara, nie mogąc powstrzymać łez.
– Nie boisz się, że teraz możesz zrujnować mu życie?
Sara spojrzała na Wiktorię, opuściła głowę i odeszła, zrozumiała.
Ale trzynastoletni chłopiec też wszystko słyszał i jeszcze tego samego dnia zażądał wyjaśnień od matki. Powiedziała mu całą prawdę, niczego nie ukrywała, a wtedy syn pobiegł w ramiona matki:
-Nawet nie myśl mamo, że nie jesteś moją rodziną! Przygarnęłaś mnie, wychowałaś i pokochałaś jak swojego! Jesteś najcenniejszą osobą w moim życiu!
